ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΟΣΙΑΣ ΤΑΡΣΩΣ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΗΣ (+ 1989)

Ψαλλομένη  τῇ  24^η Σεπτεμβρίου/7^η Ὀκτωβρίου

 Ποίημα Ἀντωνίου Μάρκου (1991)

ΕΙΣ  ΤΟΝ  ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

          Μετά  τόν  Προοιμιακόν, εἰς  τό  «Κύριε  ἐκέκραξα»  ἱστῶμεν  στίχους  δ’ καί  ψάλλομεν  Στιχηρά  Προσόμοια:

Ἦχος  δ’. Ὡς  γενναῖον  ἐν  μάρτυσιν.

          Ταρσῶς  τῆς θείας  τήν  ἔξοδον*  ἐκ  τοῦ  κόσμου  ὑμνήσωμεν,* ταύτης τε  τήν  εἴσοδον*  εἰς  Βασιλείαν  Θεοῦ,* πανηγυρίσωμεν  ἄσμασι*  πιστοί  καί  βοήσωμεν,* Σύ  ὑπάρχεις  ἀληθῶς  τῶν  Ὁσίων  ἀγλάϊσμα,* ὡς  καί  τῶν  Σαλῶν*  στολισμός  καί  τιμή  καί  ὡραιότης·* Ταρσώ  Μῆτερ  ὁ τῆς  Ἄνδρου,*  κλεινός  βλαστός  τε  καί  καύχημα.     

          Ἑλληνίς  πᾶσα  χαίρεται*  γῆ καί  θαυμάζει  κηρύττουσα,* Ταρσῶς  τῆς θεόφρονος τήν  τελείωσιν·* ὁσιακῶς  γάρ  ἐβίωσεν*  ἐν  ὑπαίθρῳ, τήν στενήν*  τοῦ  Κυρίου  βαδίσασα* ὁδόν, πτωχείᾳ  νοός  καί  ταπεινώσῃ,* τῶν  Σαλῶν  ἀσπασαμένη* βίον  τόν ἔξηχον  κρίνασα.

          Τῆς  ζωῆς  τό  ἐφήμερον* καί  τοῦ  κόσμου  τό  ἀσταθές,* πᾶσαν  ἀνθρωπίνης  τε  ζωῆς  μικρότητα,* Ταρσώ  ἡ  θεία  νοήσασα,* τοῦ  κόσμου  ἐμάκρυνε*  καί  τῶν  τούτου  ἡδονῶν*  καί  ἐνοίκησε*  ἐν  καλύβῃ  σμικρᾶ, ταπεινωτάτην*  ἀσκητῶν  ζωήν  τήν  θείαν,*  ἀκολουθῆσαι  θελήσασα.

          Κερατέας  σεμνύνεται*  θεία  Μονή  ὡς  κατέχουσα,* Ταρσῶς  τῆς  θεόφρονος  τά  θεία  Λείψανα,* ὡς  καί  τήν  Κάραν  τήν  πάντιμον,* πρός  ἅ  νῦν  προστρέχουσι*  Ὀρθοδό-ξων  οἱ  χοροί,* ἐπισκέψεως  θείας  τε*  καί  ἀφέσεως*  τυχεῖν  παρά  τοῦ  Δεσπότου,*  ἱκεσίαις  καί  πρεσβείαις*  τῆς  ἐν  σαλότητι  δούλης  Του.

 Δόξα. Ἦχος  πλ. α’.

        Ἀσκητικῶς  ἀγωνισαμένη,* τοῦ  ἀλλάστορος  καθεῖλες  τό  φρύαγμα,* διά  τῆς  ἄνωθεν  δυνάμεως,* τῆς  τοῦ  Πνεύματος, ἀξιάγαστε.* Ἀπτόητον  γάρ  τό  φρόνημα,* ἐν  τῷ  καιρῷ  τῷ  τῶν  ἀγώνων  ἐπεδείξω,* καλύβης  προκρίνας*  εὐαρεστωτέραν  Θεῶ  τήν  πτωχείαν* ἤ  κόσμου  τήν  τιμήν  τε  καί  εὐπρέπειαν.* Διό  ἁγιότητος  ἐδέχθεις  στέφανον*  καί  αἰωνίου  δόξης  ἠξίωσαι,* Ταρσώ  ἀξιομακάριστε,* ὅθεν  πρεσβεύεις  ὑπέρ  ἡμῶν.

Καί  νῦν. Θεοτοκίον.

Μήτηρ Θεοῦ Παναγία,* το τεῖχος τῶν  Χριστιανῶν,* ῥῦσαι  λαόν  Σου  συνήθως,*  κραυγάζοντά  Σοι  ἐκτενῶς·* ἀντιτάχθητι αἰσχροῖς  καί  ἀλαζόσι  λογισμοῖς,* ἵνα  βοῶμεν  Σοι· χαῖρε  Ἀειπάρθενε.

Εἰς  τήν  Λιτήν  Στιχηρά  Ἰδιόμελα.

Ἦχος  α’.

          Ἁγιοτόκου  πατρίδος,* τῆς  εὐάνδρου  Ἄνδρου*  καί  Ἑλληνίδος  γῆς,* θεῖον  βλάστημα, Ταρσώ  μακαρία,* τυγχάνεις  καί  καύχημα.*  Κερατέας  δέ Μονή  καυχᾶται*   ὡς  Σή  ἀσκητική  παλαίστρα,* ἐν  ἧ  ἡγιάσθης*  καί  τόν  τόπον  ἡγίασας,* θεληματική  μωρία*  καί  ἐπιλάστῳ σαλότητι  ἀγωνισαμένη.*  Ὅθεν  χαῖροι  ἐπί  Σύ*  Ὀρθοδόξων  τό  σύστημα*  καί  γηθοσύνως  βοᾶ  Σοι.* Μνήσθητι, Μῆτερ, ἐν  Παραδείσῳ,*  πάντων  τῶν  τιμώντων  τήν  μνήμην  Σου.

Ἦχος β΄.

        Ἀγάλλου  ἐν  Κυρίῳ*  καί  τέρπου  ἡ  τῆς  Θεοτόκου  Μονή,* Ταρσώ  τήν  Σαλήν*  ὡς  θησαυρόν  πλουτοῦσα.* Ἐν  σύ  γάρ  ἠγωνίσατο,* τῇ  εὐλογίᾳ  Ματθαίου τοῦ Πατρός  ἑπομένη,*  τόν  σταυρόν  τῆς  σαλότητος*  ἐπ’ ὤμων  ἄρασα.*  Δι’  οὗ  τοῦ  Βελίαρ*  τάς  τέχνας  κατεπάτησε*  καί  κόσμου  τήν  τερπνότητα  καί  ἠδονήν,* τῇ  ἐσχάτῃ  ταπεινώσῃ  καί  μωρίᾳ.* Τήν  πάντιμον  οὖν  αὐτῆς  κάραν  κυκλοῦντες,* τῷ  Σωτῆρι  ἐν  δάκρυσι  βοήσωμεν.* Παντελεήμων  Κύριε,*  πρεσβείαις  τῆς  Σῆς  Ὁσίας,* λύτρωσαι  τόν  λαόν  Σου,*  τόν  πειρασμοῖς  καταποντούμενον.

Ἦχος  γ’.

        Οὐράνιοι  Ἄγγελοι  σήμερον,* σύν  πᾶσι  τοῖς  Ἁγίοις,* μετά  τῆς  ἐπί  γῆς  Ἐκκλησίας  συνεφραίνονται,* Ταρσῶς  τούς  ἀσκητικούς  τιμῶντες  ἀγῶνας.* Ὄντως  πολύαθλον,* Μῆτερ, Σοῦ  τό  σῶμα,* εἰ  καί  μαρτυρίου  στίγματα  οὐ  φέρει.* Διό  εὐωδίᾳ  ἐβράβευσεν  αὐτῷ  ὁ  Κύριος,* πᾶσαν  δαιμονικήν  ἀπελαύνουσαν  ἐνέργειαν.* Ἀξιοχρέως  οὗν  βοώμεν  Σοι· μέμνησω, Μῆτερ,  τῶν  τιμώντων*  τήν  μνήμην  Σου  τήν  ἀξιοσέβαστον.

Ἦχος  δ’.

           Μαρτυρίου  τήν  ὁδόν  διήνυσας,* ἐν  ψύχει  καί  καύματι  ἐκτεθειμένη*  καί  ἐν  ὑπαίθρῳ  ὡς  ἄοικος  μένουσα.*  Τήν  τιμήν  γάρ  τῶν  ἀνθρώπων*  ὡς ἀτιμίαν  ἡγησαμένη,* τήν  ἐν  Χριστῷ  ἀτιμίαν*  ὡς  τιμήν  ὑψίστην  προέκρινας.* Διό  καί  ἐν οὐρανῷ  τιμῶν  κατηξιώθεις*  καί  ἐν  τῇ  γῇ  ὑπό  πάντων*  τιμή  Σοί  ἀποδίδοται.* Τιμῆς  τῆς  οὐρανίου οὖν*  καί ἡμᾶς  ἀξίωσον,* πρεσβεύουσα  τῷ  Δωρεωδότῃ*  ἐλεηθῆναι  καί  σωθῆναι  τάς  ψυχάς  ἡμῶν.

Δόξα.  Ἦχος  πλ. α΄.

          Σήμερον  συγκαλεῖται  ἡμᾶς,* Ταρσῶς  τῆς  διά  Χριστόν  Σαλῆς*  ἡ  ἑνιαύσιος  πανήγυρις.* Δεῦτε  οὖν  φιλέορτοι  πιστοί,* φαιδρῶς  ἑορτάσωμεν*  αὐτῆς  τήν μνήμην  κράζοντες.* Χαῖροις  Μήτερ,* Ὁσίων  καλλονή*  καί  Δικαίων  καύχημα,* Μεσογαίας  ἡ  πολιοῦχος*  καί Ἑλλάδος  ἁπάσης  τό  καταφύγιον.*  Χαῖροις  ἡ  τήν  τοῦ  Παύλου  φωνήν,* «ἡμεῖς  μωροί  διά  Χριστόν»,*  ἐνδυσαμένη.* Ὅθεν Χριστόν  ἱκέτευε,* ἅπαντας  λυτρωθῆναι  πειραστηρίων  καί  σωθῆναι,* κατά  τό  μέγα  Αὐτοῦ  ἔλεος. 

Καί  νῦν. Θεοτοκίον.

Ὁ  ἐκ Παρθένου  ἀνατείλας τῷ  κόσμῳ,* Χριστέ  ὁ  Θεός,* υἱούς  φωτός  δι’ Αὐτῆς  ἀναδείξας,* ἐλέησον  ἡμᾶς.

Εἰς  τόν  Στίχον  Στιχηρά  Προσόμοια.

Ἦχος πλ. δ’  Ὦ  τοῦ  παραδόξου  θαύματος.

          Μῆτερ  Ὁσία,  ἀπέρριψας*  διά  τήν  ὄντως  ζωήν,* τήν  ζωήν  τήν  πρόσκαιρον,* καταφρονήσασα  ἅπαντα.*  Κόσμου τήν  δόξαν,* τρυφῆς  ἀπόλαυσιν,* τιμήν  ἀνθρώπων,* πᾶσαν τερπνότητα.* Διό προσέδραμες* τῷ Κυρίῳ  φέρουσα  τόν  Σόν  σταυρόν,* Τοῦτον  ἀγαπήσασα,* Ταρσώ  ἀξιάγαστε.

          Ἡ  βιοτή  Σου  εὐάρεστος,* διό  Χριστός  ὁ  Θεός,*  ταύτην  ἐπεβράβευσεν*  θεῖοις  χαρίσμασι.*  Τοῦ  βλέπειν, Μῆτερ,  ἐξ  ἀποστάσεως* καί  τοῦ  κινεῖσθαι*  ἐκτός  τοῦ  σώματος.*     Ὅθεν  πρός  τήν  κάραν  Σου*  τήν  εὐωδιάζουσαν  πάντες  πιστῶς* σπεύδομεν,  αἰτούμενοι*  χάριν  καί  ἔλεος. 

          Μῆτερ, Ὁσίων  ὁ  ὅμιλος,* τῶν  τε  Σαλῶν  ὁ  χορός*  καί  Δικαίων  ὁμήγυρις,* πάντων  τῶν  Ἁγίων  τε*  χοροί  εὐφραίνονται.* Ἐν  οὐρανοῖς  μέν   Χριστός  Σέ  ἐδόξασεν,* ἐπί  τῆς  γῆς  δέ  πιστοί  γεραίρουσι.* Ὅντως  ἱερώτατον*  καί  ἐπαίνου  ἄξιον  τό  γεγονός,* ὅ  τιμῶμεν  σήμερον,* ἡμέραν  Σήν  γενέθλιον.

Δόξα. Ἦχος  πλ. β.΄

          Ἐπέφανεν  σήμερον  ἔαρ σωτήριον*  καί  ἑορτή  χαρμόσυνος,* Ταρσῶς  τῆς  μακαρίας*  ἡμέρα  ἡ  γενέθλιος.*  Αὗτη  γάρ  καλῶς  ἠγωνισαμένη,* ὁσιακῶς  τόν  βίον  ἐξεμέτρησεν*  καί  νῦν ὡς ἥλιος  τηλαυγής,* τάς  τῆς  χάριτος  ἀκτίνας  ἐκπέμπει,* πᾶσαν  πειρασμικήν*  διαλύουσαν  σκοτόμαιναν.*  Αὐτῇ  πιστοί  βοήσωμεν.* Μή  διαλείπης, Μῆτερ,* ὑπέρ  ἡμῶν  πρεσβεύειν  πρός Κύριον,* ἐν  εἰρήνῃ  ἡμᾶς τόν βίον  ἐκτελέσαι*  καί  Παραδείσου  τυχεῖν  τῆς  ἀνέσεως.

Καί  νῦν. Θεοτοκίον. 

Ἀρχαγγελικόν  λόγον ὑπεδέξω*  καί Χερουβικός  θρόνος  ἀνεδείχθης*  καί  ἐν  ἀγκάλαις Σου  ἐβάστασας, Θεοτόκε,* τήν  ἐλπίδα  τῶν  ψυχῶν  ἡμῶν.

«Νῦν  ἀπολύεις», τό  Τρισάγιον  καί  τό  Ἀπολυτίκιον.

Ἦχος  α’.  Τῆς  ἐρήμου  πολίτης.

          Ἐν  ὑπαίθρῳ  ἀσκήσας,* ὥσπερ  στρουθίον  μονώτατον,* ἐν  τῷ  τῆς  σαλότητος, Μῆτερ,* τῷ  σταυρῷ  ἐκαθήλωσας*  Σόν  σῶμα  διά  βίου,  βιοτήν*  προκρίνασα  τήν  ἔξηχον,  Σεμνή.*  Διό  τῶν  θείων  ἠξιώθης  δωρεῶν,* Ταρσώ  Ὁσία ἀξιάγαστε.*  Δόξα  οὗν  τῷ  Σέ  δοξάσαντι  Χριστῷ,*  δόξα  τῷ  Σέ  στεφανώσαντι,* δόξα  τῷ  ἐν  ἐσχάτοις  τοῖς  καιροῖς*  νέαν  Ἁγίαν  ἀναδείξαντι.

 

Καί Ἀπόλυσις.

ΕΙΣ  ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά  τήν  α’ Στιχολογίαν,  Κάθισμα. Ἦχος  δ’. Ὁ  ὑψωθείς.

          Ὡς  παρρησίας  τήν  χάριν  λαβοῦσα,* παρά  τοῦ  πάντων  χορηγοῦ  καί  δοτῆρος,* ὑπέρ  ἡμῶν  τῶν  δούλων  Σου δέησιν  ἐκτελεῖς,* πᾶσι  τοῖς  προστρέχουσι*  πίστει  τῇ  σκέπῃ  Σου, Μῆτερ,* καί  εὐλαβῶς  προσψαύουσι*  τῆς  Σῆς  Κάρας  τήν  θήκην.* Διό  πρός  Κύριον  πρέσβειρα  ταχύς* καλεῖσαι, Ὁσία  Ταρσώ, ἀξιάγαστε.

Δόξα, τό  αὐτό.

Καί  νῦν. Θεοτοκίον. Ἦχος  α’. Τόν  τάφον  Σου  Σωτήρ.

          Μητέρα Σε Θεοῦ,* ἐπιστάμεθα πάντες,* Παρθένον  ἀληθῶς*  καί μετά τόκον  φανεῖσαν,* οἱ  πόθῳ  καταφεύγοντες*  πρός  τήν  Σήν  ἀγαθότητα.* Σέ  γάρ  ἔχομεν*  ἁμαρτωλοί  προστασίαν,* Σέ  κεκτήμεθα*  ἐν πειρασμοῖς  σωτηρίαν,* τήν  μόνην  Πανάμωμον.

Μετά  τήν  β’ Στιχολογίαν, Κάθισμα. Ἦχος  α’. Τόν  τάφον  Σου  Σωτήρ.

        Ὁ  πάντων  Βασιλεύς,* ὁ  εὐωδίᾳ  τιμήσας*  Σά  Λείψανα, Σεμνή,*  οὐρανόθεν  μηνύει*  τήν  Σήν  ἁγιότητα.* Διό  πάντες  προστρέχομεν* τοῦ ἀσπάσασθαι* χαίροντες ταῦτα  καί  νόσων*  ἀπολύτρωσιν* λαβεῖν, τυχεῖν  τε  ἐλέους,*  λιταῖς  καί  πρεσβείαις  Σου. 

Δόξα, τό  αὐτό.

Καί  νῦν. Θεοτοκίον. Ὁ  αὐτός.

       Μαρία  τό  σεπτόν*  τοῦ  Δεσπότου  δοχεῖον,* ἀνάστησον  ἡμᾶς,* πεπτωκότας  εἰς  χάος,* δεινῆς  ἀπογνώσεως*  καί  πταισμάτων  καί  θλίψεων.* Σύ  γάρ  πέφυκας*  ἁμαρτωλῶν  σωτηρία* καί  βοήθεια*  καί  κραταιά  προστασία*  καί  σώζεις  τούς  δούλους  Σου.

Μετά  τόν  Πολυέλαιον, Κάθισμα. Ἦχος  πλ. δ’. Τήν  Σοφίαν  καί  Λόγον.

          Τόν  Χριστόν  ἀγαπήσασα  παντελῶς,* ὑπακούουσα, Μῆτερ  Ταρσώ  σεμνή,* ταῖς  Τούτου  ἐντεύξεσιν,* βίον  ἅγιον  ἤνυσας*  καί  ἐπιπλάστῳ μωρίᾳ* Σατάν  καταβέβληκας,* κενο-δοξίας πάθος*  φυγοῦσα  πανώλεθρον.*  Ὅθεν  καί  θαυμάτων*  δοξασθεῖσα  τῇ  χάρῃ,*  πηγάζεις  ἰάματα  καί  ἰᾶσαι  τούς  πάσχοντας,*  τούς  τῇ  Σῇ  Κάρα  προστρέχοντας.* Ὅθεν  πρέσβευε Χριστῶ  τῷ  Θεῷ* τῶν  πταίσματων  ἄφεσιν  δωρήσασθαι,* τοῖς  ἑορτάζουσι  πόθῳ*  τήν  ἁγίαν  μνήμην  Σου.

Δόξα, τό  αὐτό.

Καί  νῦν. Θεοτοκίον. Ἦχος  δ΄. Κατεπλάγη  Ἰωσήφ.

       Κατεπλάγησαν, Ἁγνή,* πάντες  Ἀγγέλων  οἱ  χοροί,* τό  μυστήριον  τῆς  Σῆς*  κυοφορίας τό  φρικτόν,* πῶς  ὁ  τά  πάντα  συνέχων  νεύματι  μόνῳ,* ἀγκάλαις  ὡς  βροτός*  ταῖς  Σαῖς  συνέχεται.* Καί δέχεται  ἀρχήν  ὁ  Προαιώνιος* καί  γαλουχεῖται  σύμπασαν  ὁ  τρέφων,* πνοήν  ἀφάτῳ  χρηστότητι.* Καί  Σέ  ὡς  ὄντως*  Θεοῦ  Μητέρα,* εὐφημοῦντες  δοξάζουσι.

Οἱ  Ἀναβαθμοί, τό  α’ Ἀντίφωνον  τοῦ  δ’ Ἤχου.

       Ἐκ  νεότητός  μου  πολλά  πολεμεῖ  με πάθη, ἀλλ’ αὐτός  ἀντιλαβοῦ  καί  σῶσον, Σωτήρ  μου. (Δίς).

       Οἱ  μισοῦντες  Σιών, αἰσχύθνητε  ἀπό  τοῦ  Κυρίου, ὡς  χόρτος  γάρ  πυρί  ἔσεσθε ἀπεξηραμένοι. (Δίς).

Δόξα.

          Ἁγίῳ  Πνεύματι  πᾶσα ψυχῆ  ζωοῦται  καί  καθάρσει  ὑψοῦται, λαμπρύνεται  τῆ  Τριαδικῆ  Μονάδι  ἱεροκρυφίως.

Καί  νῦν.

       Ἁγίῳ  Πνεύματι  ἀναβλύζει  τά  τῆς  χάριτος  ρεῖθρα, ἀρδεύοντα  ἅπασαν  τήν  κτίσιν  πρός  ζωογονίαν.

Ἰδιόμελον. Ἦχος  πλ.  β΄.

        Λαμπρῶς  συγκαλεῖται  ἡμᾶς,* Ταρσῶς  τῆς  μακαρίας*  ἡ  ἐτήσιος  πανήγυρις.* Θεαρέστως  γάρ  βιώσασα,* παρά  Κυρίου  πλουσίαν*  τήν  τῶν  θαυμάτων  χάριν  ἔλαβεν*  καί  προθύμως  σπεύδει  εἰς  ἐπίσκεψιν,* τῶν  τοῦ  ἐλέους  αὐτῆς  δεομένων.* Αὐτῇ  οὖν,* ὡς  παρρησίαν  πρός  Κύριον  κεκτημένην,* πιστοί  βοήσωμεν* Πρόφθασον, Μῆτερ,* καί  ταῖς  λιταῖς  Σου  ἡμᾶς ἐλέησον. 

          Εἶτα  ψάλλομεν ἐξ  ὑπαμοιβῆς, πραείᾳ  τῇ  φωνῇ  καί  ἐν  εὐλαβείᾳ, τόν  παρόντα  Κανόνα, οὗ  ἡ  ἀκροστιχίς, «ΤΑΡΣΩ ΥΜΝΗΣΘΩ  Η  ΤΗΣ  ΚΕΡΑΤΕΑΣ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ».

 

Ὠδή α’. Ἦχος  πλ.  δ’. Ὁ  Εἱρμός. Ὑγράν  διοδεύσας.

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

          Τήν  νέαν  Ὁσίαν  τήν  τοῦ  Χριστοῦ,* Μονῆς  Κερατέας*  τόν  ἀτίμητον  θησαυρόν,* τήν  ἐν  ἐσχάτοις  χρόνοις*  σαλότητος  σταδίῳ*  ἀγωνισαμένην, πάντες  τιμήσωμεν.

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

          Ἁγίων  ἐδείχθης  ἐν  οὐρανῷ*  συνόμιλος, Μῆτερ,* διά  ἀσκήσεως  ἐπί  γῆς*  καί κακοπαθείας*  ζωῆς τῆς  ἐν  ὑπαίθρῳ,* ἐν  θέρει  καί  χειμῶνι,* ψύχει  καί  καύματι.  
 

 Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

        Ῥοῇ  τῶν  δακρύων  Σου  συνεχῇ,* νηστείᾳ, ἀγρυπνίᾳ,* ψευδαδέλφων  τοῖς  πειρασμοῖς*  καί  τοῦ  διαβόλου  ταῖς  προσβολαῖς, Ὁσία,* ζωῆς  τῆς  αἰωνίου  ἀξία  γέγονας.

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Σωθῆναι ποθούντας  πάντας  ἡμᾶς,* τῶν τοῦ  ἀλλοτρίου*  ἐπιθέσεων  πονηρῶν,* ταῖς  Σαῖς  θεοδέκτοις*  πρεσβείαις  ἐκζητοῦμεν,* πρός  τόν εὔσπλαχνον  Κύριον.

Θεοτοκίον. Ὑπεραγία  Θεοτόκε  σῶσον  ἡμᾶς.

       Ὠράϊσμα πάνσεπτον καί τιμή* Μονῆς  Κερατέας*   ἐντυγχάνεις, Μῆτερ  ἡμῶν,* θεσπέσιε  λειμών  θείας  ἀγάπης,* τῇ  Θεομήτορι  τάς  χείρας  Σου  ἔκτεινον.

Ὠδή  γ’. Ὁ  Εἱρμός. Οὐρανίας  ἀψίδος.

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Ὕδωρ  βλῦσον  μοι, Μῆτερ,*  ἐξ’  οὐρανοῦ  τῇ  πρεσβείᾳ  Σου,* ὅπως  κατασβέση τήν  φλόγαν*  ἧν  κατακαίει  με,* τῆς  ἁμαρτίας  δεινῶς*  καί  τῆς  ἐπερχομένης*  πυρί  καταδίκης  μου,*  φρικτῆς  προγεύσεως.

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

          Μολυνθείς  ἁμαρτίαις*  καί  ῥυπαρός  εὑρισκόμενος,* ὡς  τό  κατ’ εἰκόνα  μολύνας*  πολυειδέστατα,* σπεύδω  αἰτήσασθαι*  τήν  πρός  Χριστόν  Σήν  πρεσβείαν,* ὅπως  καθαρθήσομαι  ἐγώ  ὁ  πολύκλαυστος.

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Ἡμαρτηκότων, ὦ  Μῆτερ,*  τοῦ  Κυρίου  ἐνώπιον,*  αἰτούμεθα  ἐλέους  πρεσβείαις*  ταῖς  Σαῖς  δεόμενοι·*  μή  παύεις  Τούτον θερμῶς*  ὑπέρ  ἡμῶν  εὐμενίζειν,* ὅπως  λυτρωθείημεν*  δεινῆς  κολάσεως.

 Θεοτοκίον. Ὑπεραγία  Θεοτόκε  σῶσον  ἡμᾶς.

          Σῶσαι πάντας, Παρθένε,*  τούς  πρός  Σέ  καταφεύγοντας,* πρεσβείαν  δεχομένη  Ὁσίας,* ἧ  ἱκετεύει  Σε.*  Μή  παύεις, Δέσποινα,* καθικετεύειν  Κυρίῳ,* βελῶν  τῶν  τοῦ  ἀλάστορος*  ἡμᾶς  λυτρώσασθαι.

Ὠδή δ’. Ὁ  Εἱρμός. Εἰσακήκοα  Κύριε.

 Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Θεραπείας ἀξίωσον,* τόν συντετριμμένον, Μῆτερ, ἱκέτην  Σου,*  καί  εὐχαῖς  Σου  ἐπανάφερων,*  εἰς  τοῦ  κάλλους  τοῦ  ἀρχαίου  τήν  τερπνότητα.

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Ὠραιότητος  θείας,* οὐρανίου  τε μενούσης μακαριότητος,* νοσταλγός  τυγχάνω ὁ ἔκπτωτος,* διό  με  ταῖς  πρεσβείαις  Σου  ἐλέησον.
 

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Ἡμᾶς  πάντας, ὦ  Μῆτερ,* τούς  τῆ  σκέπῃ  Σου  σπεύδοντας,* οὐρανίου  χαρᾶς  κέρασον,* ὡς  τῶν  Ὁσίων  γενομένη  ὁμόχορος.

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Τῇ αἰτήσι  ἐπικλώμενῃ,* συμπαθῶς τῶν  πιστῶς  δεομένων  Σοι,* Ταρσώ  Μῆτερ ἀξιάγαστε,* δίδου  ἅπασι, χαράν  τήν  ἀναφαίρετον.
 

Θεοτοκίον. Ὑπεραγία  Θεοτόκε  σῶσον  ἡμᾶς.

          Ἡμᾶς  πάντας τῷ  τόκῳ  Σου,* γένος  τῶν  ἀνθρώπων, Μῆτερ Ἀπείρανδρε,* Παραδείσου τήν  κατοίκησιν,* τῇ πρεσβείᾳ  τῆς  Ὁσίας  καταξίωσον.

Ὠδή ε’. Ὁ Εἱρμός. Φώτισον  ἡμᾶς.

 Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Σῶτερ  μανικῶς*  ἡ  Ταρσώ  Σέ  ἠγάπησεν,*  ὥσπερ  γνήσιος  ἐραστής  μανικός,*  διό  καί  ἐν  ἀσκήσῃ*  τήν βιοτήν αὐτῆς  ἠνάλωσεν.

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Κώμης καί  Μονῆς*  Κερατέας πέλεις, Ἔνδοξε,*  πολιοῦχος,  Ἄνδρου  γόνος  ὁ  λαμπρός,*  καί  ἀρετῶν  θεοειδῶν  θεῖον  ἐκσφράγισμα.

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Εὐσεβῶς  πάντων  ἡμῶν*  γεραιρόντων  τήν  ἀοίδημον*  καί  σεπτήν  Σου  μνήμην, Μῆτερ  ἀγαθή,* μή  ἐπιλάθου Σαῖς  πρός  Κύριον  δεήσεσι.

Θεοτοκίον. Ὑπεραγία  Θεοτόκε σῶσον  ἡμᾶς.

          Ῥύου  τούς  πιστῶς*  Σέ  τιμῶντας, θεία  Δέσποινα,* ὅτι  πάντων  ἡμῶν  πέλεις  ὁδηγός*  καί  μεσίτρια  πρός  Κύριον  καί  πρόμαχος.

Ὠδή  στ’. Ὁ  Εἱρμός. Τήν  δέησιν.

 Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Ἀλέξανδρον*  ἐν  τῷ  τάφῳ  ὡς  εἶδεν,* ἐφιλοσόφησεν  ἐπί  τοῦ  τῆς  ζωῆς  προσκαίρου,*  θεῖος  Σισώης, διό  ἡ  μακαρία,* τῶν  ἠδονῶν τῶν προσκαίρων  προέκρινε,* τῶν  Παραδείσου ἀγαθῶν,* ἅ  δι’ ἀσκήσεως  ὡς  ἔξηχος  ἔτυχεν.

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Ταχέως  νῦν,* τά  τῆς  ψυχῆς  μου ἰάτρευσον  τραύματα,* ταῖς  Σαῖς  λιταῖς, Ὁσία,  πρός  τόν  Λόγον* καί  ἐκ  παθῶν  καί  μολυσμάτων  ἰλύος*  καί  βδελυρῶν  με ἀπάλλαξον  πράξεων*  καί   δυσωδίας  τῶν παθῶν*  καί  Παρακλήτου  εὐωδίαν  παράσχου  μοι.

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Ἐλπίζοντες*  Σοί  τά  νῦν προστρέχομεν,* ὡς  ἐν  πηγῇ  θεοπειθῶν  αἰτημάτων*  καί  Σύ  δεόμεθα, Μῆτερ, μή  παύης,* ὑπέρ  ἡμῶν  ἱκετεύειν  τόν  Κτίσαντα,* ἵνα  ἐπομβρίση  γλυκασμόν*  καί  ἀθανάτου  ζωῆς  θεῖα  νάματα.

Θεοτοκίον. Ὑπεραγία  Θεοτόκε  σῶσον  ἡμᾶς.

       Αἰνοῦμεν  Σε*  καί  εὐλογοῦμεν, Δέσποινα,* καί  αἰτούμεθα  λιτάς  Σου  τάς  ἁγίας,*  ἵνα  παθῶν  καί  κινδύνων  ῥυσθῶμεν*  καί  πρός  τήν  ἄνω  ζωήν  καταντήσωμεν,* ἔνθα  χαρά  ἀληθινή,* ἐν  τῷ  φωτί  τοῦ  Υἱοῦ  Σου  τό  ἀνέσπερον.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης  σήμερον.

           Ἐν ἐσχάτοις  τοῖς καιροῖς,* Μῆτερ, ἐφάνης,*  τῆς  Τριάδος  τῆς  Σεπτῆς*  κατοικητήριον, Ταρσώ,* ὅθεν  Σύ  κράζομεν  λέγοντες.* Χαίροις  ἡ  νέα  Κυρίου  θεράπαινα. 

Ὁ  Οἶκος.

       Τόν  ὑπέρ  τῆς  ἡμῶν σωτηρίας  τυθέντα  Κύριον, Χριστόν  τόν  Θεόν, ποθῶν  Ταρσώ  ἡ  μακαρία, ἔσπευσε  θανεῖν  τῶν  ἐν  τῷ  κόσμῳ  ἠδέων  ὑπέρ  Αὐτοῦ, πόθον  μέγαν  τε  καί  θεῖον  ἐν  τῇ  καρδίᾳ  σχοῦσα. Αὐτήν  οὗν  καί  ἡμεῖς  ὡς  θερμήν  προστάτην  ἀνυμνήσωμεν, τήν ὡς  ρόδον  ἐν  χειμῶνι  φανεῖσαν  καί  ὡς  φῶς  ἐν  τῷ  σκότει  ἀναλάμψασαν.  Ὅθεν  αὐτῇ  κράζομεν  λέγοντες. Χαίροις  ἡ  νέα  Κυρίου  θεράπαινα. 

Συναξάριον.

          Τῇ  αὐτῇ  ἡμέρᾳ  μνήμη  τῆς  Ὁσίας  Μητρός  ἡμῶν  Ταρσῶς  τῆς  διά  Χριστόν  Σαλῆς.

Στίχοι.

Παύλου  τούς  λόγους  ἐν  σαρκί  Ταρσώ  φέρει,

ἡμεῖς  μωροί  διά  Χριστόν  ἀσκητικῶς  βοώσα.

          Ἡ  ἐν  Ὁσίοις  Μήτηρ  ἡμῶν  Ταρσώ, ἐγεννήθη  εἰς  Ἄνδρον  τό  ἔτος  1910. Εἰς  τήν  ἡλικίαν  τῶν  14  ἐτῶν  ἐκλήθη  ὑπό  τοῦ  Θεοῦ  δι’ ἁγίου  Ἀγγέλου,  ἵνα  ἄρη  τό  σταυρόν  τῆς  θεληματικῆς  μωρίας  καί  διά  Χριστόν  σαλότητος. Ὡς  ψυχασθενής  λογισθεῖσα  ὑπό  τῶν  οἰκείων  αὐτῆς, ὡς  τοιαύτη  ἀντιμετωπίσθη  καί  πολλά  ὑπέστη  καί  ἔπαθεν. Ἐν  ἔτει  1949, γενομένη  δεκτή  ὑπό  τοῦ  μακαρία  τῇ  λήξει  γενομένου Ἀρχιεπισκόπου  Ἀθηνῶν Ματθαίου,  τοῦ  ἀπό  Βρεσθένης, ἐν  τῇ  ὑπ’ αὐτοῦ  ἱδρυθείσῃ  Μονῇ  τῆς  Ὑπεραγίας  Θεοτόκου  παρά  τήν  Κερατέαν, διέμεινεν  εὐλογίᾳ  αὐτοῦ ἐκτός  τοῦ  αὐτῆς περιβόλου  ἐπί  ὁλόκληρον  40ετίαν, ἄοικος  καί  ἄστεγος, ἐκτεθειμένη  εἰς  τό  καῦμα  τοῦ  θέρους  καί  τόν  παγετόν  τοῦ  χειμῶνος, εἰς  τούς  πειρασμούς  τῶν  δαιμόνων  καί  τάς  λοιδωρίας  τῶν  ἀνθρώπων, ἀδιαλείπτως  προσευχομένη καί  παντοιοτρόπως  ἀγωνιζομένη.  Πολιτευομένη οὕτως, ἠξιώθη  παρά  Θεοῦ τῶν χαρισμάτων  τῆς  διοράσεως  καί  προοράσεως  καί  προφητείας, αἱ  δέ  πρός  Κύριον  αὐτῆς  ἐντεύξεις  ἐδείχθησαν  θεοπειθεῖς.  Ἐπλήρωσεν  τό  κοινόφλητον  χρέος  τοῦ  θανάτου  τήν  24^ην Σεπτεμβρίου/7^ην Ὀκτωβρίου  1989,  καταλειποῦσα  ἡμῖν  εὐωδιάζοντα  τά  αὐτῆς  Λείψανα.

          Αὐτῆς  ἁγίαις  πρεσβείαις  Χριστέ  ὁ  Θεός, ἐλέησον  καί  σῶσον  ἡμᾶς, Ἀμήν.

Ὠδή ζ’. Ὁ  Εἱρμός. Οἱ  ἐκ  τῆς  Ἰουδαίας.

 Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Σῶζε  τούς  ἐν πίστει*  προσπίπτοντας, ὦ  Μῆτερ,* τῇ  Σῇ  πρεσβείᾳ  καί  χάριτι, Πάνσεμνε.* Χριστῶ    συμβασιλεύεις* γάρ ἐν Παραδείσῳ,* διό  ἀνακράζωμεν.*  Ὁ  τῶν  Πατέρων  ἡμῶν*  Θεός  εὐλογητός  εἶ.

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Μνήσθητι  τῆς φωνῆς  μου,* ἧν  δέχου  ὡς  θυσίαν* καί  ὡς  εὐῶδες τερπνόν τε θυμίαμα,*  παθῶν  δέ  ἀκαθάρτων*  μάκρυνον  δυσωδίαν*  ἀπό  τοῦ  δούλου  Σου  ψάλλοντος.* Ὁ  τῶν  Πατέρων  ἡμῶν*  Θεός  εὐλογητός  εἶ.
 

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Ὁ Κύριος τῶν πάντων,* ἐδέχθη  μαρτυρίου*  τήν  πρόθεσιν  Ταρσῶς  τῆς  ψυχῆς,*  τῆς  ἐν  ἐσχάτοις  χρόνοις* σημεῖοις  κηρυχθεῖσαν,* διό  ἐκβοῶμεν  Αὐτῇ.* Ὁ  τῶν  Πατέρων  ἡμῶν  Θεός*  εὐλογητός  εἶ. 

Θεοτοκίον. Ὑπεραγία  Θεοτόκε  σῶσον  ἡμᾶς.

       Ναέ  τοῦ  Ζωοδότου,* ὕμνον  Σοί  Θεοτόκε,* προσφέρομεν  ἐντόνως  κραυγάζοντες,* πύλην  τῆς  μετανοίας*  ὑπάνοιξον, Παρθένε,* τοῖς  βοῶσι  τῷ  τόκῳ  Σου.* Ὁ  τῶν  Πατέρων  ἡμῶν*  Θεός  εὐλογητός  εἶ. 

Ὠδή η’. Ὁ  Εἱρμός. Τόν  Βασιλέα  τῶν  οὐρανῶν.

 Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

          Ἡμεῖς, ὦ Μῆτερ,* κηρύττομεν  Σούς ἀγῶνας,* σεπτή  Ταρσώ,* ὑπέμεινας γάρ  θλίψεις*  ἐν  τῇ  ὑπαίθρῳ,* διά  Χριστόν  τόν  Κτίστην.

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Σωφροσύνην,* ὦ  Μῆτερ, τοῖς  Σέ  τιμῶσι,* χορήγει  Σαῖς  πρεσβείαις  πρός  τόν  Λόγον,* Ὅν  ὑπερυψοῦμεν*  εἰς  πάντας  τούς  αἰῶνας.

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Αὔγασον, Μῆτερ,*  θείαις  αὐγαῖς  τήν  ψυχήν  μου,* ἐσκοτισμένη  γάρ  ὑπάρχει ἁμαρτίᾳ,* Σή  ἱκεσίᾳ  πρός  Κύριον  τῆς  δόξης.

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

          Νικῆσαι  θέλων*  Βελίαρ  τάς  δεινάς  παγίδας,* ἅς  καθ’ ἡμέραν  πρό  ποδῶν  μου  ἐφαπλώνει,* ἐπικαλοῦμαι  θερμήν τήν  Σήν  πρεσβείαν.

Θεοτοκίον. Ὑπεραγία  Θεοτόκε  σῶσον  ἡμᾶς.

          Τιμιωτέρα*  τῶν  Χερουβείμ  ὑπάρχεις*  καί  ἐνδοξωτέρα  τῶν  Σεραφείμ, Μαρία,* ὡς  τοῦ  Κυρίου  Θεοῦ  ἡμῶν  Μητέρα.

Ὠδή θ’. Ὁ  Εἱρμός. Κυρίως  Θεοτόκον.

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Ὡράϊσμα  καί  κλέος* καί  ἄνθος  ἐρημίας,* δι’ ἐγκρατείας  ἐφάνης καί ἀσκήσεως,* Ταρσώ Μῆτερ  ἀγαθή,* καί  ἀσκουμένων  ὑπόδειγμα  καί  τύπος.

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Ναός  τοῦ  Παρακλήτου,* δι’ ἀσκήσεως  ἐγένου* καί  ἀρετῶν καταγώγιον,* Μῆτερ σεπτή,* ὡς  τοῦ Ἀνδρέου  μιμητής*  καί  Συμεών  τοῦ  θείου  συνέκδημος.

 

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Ἰσχύει  Παρακλήτου* Ταρσώ  ἐγεγόνεις,* πειραζομένων  ἀλείπτης  καί  μέγας  φωστήρ,* τῶν  ἐν  σαλότητι  Ἁγίων,* διό  τιμῶμεν  Σε.

Ἁγία  τοῦ  Θεοῦ, πρέσβευε  ὑπέρ  ἡμῶν.

       Ὁμότροπος Ὁσίων* πέλεις,  Ὁσία  Μῆτερ,*  καί  ἀσκητῶν  συνοδίτης,* Χριστοῦ  μιμητής,* καί  μοναζόντων  κοσμήτωρ  καί  ἐγκαλλώπισμα.

Θεοτοκίον. Ὑπεραγία  Θεοτόκε  σῶσον  ἡμᾶς.

       Ὑμνοῦμεν, Θεοτόκε,*  τό  κάλλος  τῆς  Σῆς  δόξης*  καί  τόν ἐκ  Σοῦ  γεννηθέντα  δοξάζομεν*  καί  σύν  Ἁγίων  χορείαις  Σέ  μεγαλύνομεν.

Ἐξαποστειλάριον.  Ἐπεσκέψατο  ἡμᾶς.

        Ἐνασκήσασα  καλῶς,* ἐν Κερατέᾳ,* τῇ  ἀσθενείᾳ  τῆς  σαρκός*  κατηγωνίσω  τόν  ἐχθρόν*  καί  ὁσιότητος  στέφανον*  ἐδέξω  παρά  Κυρίου.* Διό  σε  ἀξίως  τιμῶμεν.

Εἰς  τούς  Αἴνους, Στιχηρά  Ἰδιόμελα.

Ἦχος  α’. Τῶν  οὐρανίων  ταγμάτων.

        Ἄνδρος  ἡ  ἔνδοξος  νῆσος*  χορεύει  σήμερον,* τῇ  εὐκλεῇ  Σου  μνήμῃ,* Ταρσώ  Ὁσίων  ἡ  δόξα.* Μέλπει δέ  Σούς  ἀγῶνας  τούς  ἱερούς,* πᾶσα  πιστῶν  ἡ  ὁμήγυρις.* Δι’ ὧν  καθεῖλες  τό  θρᾶσος  τό  τοῦ  ἐχθροῦ*  καί  Χριστόν  σαρκί  ἐδόξασας.

        Ὁσίων, Μῆτερ, ἐδείχθης*  καί  Ἀγγέλων  σύσκηνος,* ὅτε  τῷ  θείῳ  πόθῳ*  τῆς  Οὐρανῶν  Βασιλείας,* τρωθεῖσα  τήν  καρδίαν πάσαν  τιμήν*  ἐν  τῷ  κόσμῳ  κατέλειπες*  καί  τῷ  σαλότητος  σκάμματι  τῷ  φρικτῷ,*  ἐνετάγης  καί  ἠγώνισαι.

          Τῆς  Σῆς  ἀσκήσεως  ἄθλοις*  ἀνδραγαθείσασα,* ἀξίως  κατετάγης* εἰς  χορόν  τῶν  Ὁσίων,* Σαλῶν  τε  τόν  τοιοῦτον, ἔνθα  χαρᾶς*  τῆς  ἀλήκτου  ἀπολαύουσα,* Ταρσώ  Ὁσία, αἰτοῦμεν  πάντων  ἡμῶν,*  τῶν τιμώντων  Σε  μνημόνευε.

        Ταύτην  τήν  μάνδραν, Ὁσία,* τῶν  νῦν  τιμώντων  Σε,* σκέπε  καί  φρούρει, Μήτερ,*  πειρασμῶν  καί  κινδύνων*  ἀπάλλαξον  ἐν  τάχει  καί  ἀρετῶν*  ἐργαστήριον  τίμιον*  ταύτην  ἀνάδειξον. Ἵνα  τό  τοῦ  Χριστοῦ*  ἐν  αὐτῇ  τιμᾶται  ὄνομα.

Δόξα. Ἦχος  πλ. α’.

        Ἀσκητικῶς  ἀγωνισαμένη,* τοῦ  ἀλλάστορος  καθεῖλες  τό  φρύαγμα,* διά  τῆς  ἄνωθεν  δυνάμεως,* τῆς  τοῦ  Πνεύματος, ἀξιάγαστε.* Ἀπτόητον  γάρ  τό  φρόνημα,* ἐν  τῷ  καιρῷ  τῷ  τῶν  ἀγώνων  ἐπεδείξω,* καλύβης  προκρίνας*  εὐαρεστωτέραν  Θεῷ  τήν  πτωχείαν* ἤ  κόσμου  τήν  τιμήν  τε  καί  εὐπρέπειαν.* Διό  ἁγιότητος  ἐδέχθεις  στέφανον*  καί  αἰωνίου  δόξης  ἠξίωσαι,* Ταρσώ  ἀξιομακάριστε,* ὅθεν πρεσβεύεις ὑπέρ  ἡμῶν.

Καί  νῦν. Θεοτοκίον.

Ὑπερευλογημένη ὑπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε,* διά γάρ τοῦ ἐκ Σοῦ σαρκωθέντος,* ὁ  Ἅδης ἠχμαλώτισται,* ὁ  Ἀδάμ ἀνακέκληται,* ἡ  κατάρα  νενέκρωται,* ἡ  Εὔα ἠλευθέρωται,* ὁ  θάνατος  τεθανάτωται*  καί  ἡμεῖς  ἐζωοποιήθημεν·* διό  ἀνυμνοῦντες  βοῶμεν·*  εὐλογητός  Χριστός  ὁ  Θεός  ἡμῶν, *  ὁ  οὕτως  εὐδοκήσας, δόξα Σοι.

Δοξολογία  Μεγάλη.

Εἰς  τήν  Λειτουργίαν.

          Τά  Τυπικά, οἱ  Μακαρισμοί  καί  ἐκ  τοῦ  Κανόνος  ἡ  γ’ καί  στ΄ ὠδή. Ἀπόστολος, Εὐαγγέλιον  καί  Κοινωνικόν  Ὁσιακά.

Μεγαλυνάριον

        Χαίροις  τῶν  Ὁσίων  ἡ  καλλονή,* Ταρσώ  θεοφόρε,*  καί  σαλότητος  στολισμός.* Χαίροις  Ὀρθοδόξου  πληρώματος  προστάτης,* Ἑλλάδος  δέ  ἁπάσης*  εὐχαῖς  Σου  πρόμαχος.

Δίστιχον

Δέχου  τόν  ὕμνον  τοῦτον, Ταρσώ  μακαρία,

ὅν  ὑπέρ  πταισμάτων,  Ἀντώνιος  προσφέρει.