Ἀρχιμανδρίτης ΠΑΪΣΙΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ (+ 1884)

Κατά κόσμον Περικλῆς Παπαγεωργίου, γεννήθηκε τό 1890 στό Στανίμαχο τῆς σημερινῆς Βουλγαρίας, ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς, τόν Χαράλαμπο καί τήν Βασιλική. Νωρίς ἀσπάστηκε τόν μοναχικό βίο καί τό 1915 δέχθηκε τό Μεγάλο καί Ἀγγελικό Σχῆμα στήν Ἱ. Μ. Μυρτιδιωτίσσης Χίου μέ τό ὄνομα Παΐσιος. Διάκονος χειροτονήθηκε τό 1923 (24η Σεπτεμβρίου), ἀπό τόν Μητροπ. Χίου Ἱερώνυμο. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε τό 1926 (24η Σεπτεμβρίου) ἀπό τόν ἴδιο Ἐπίσκοπο.
Στήν Γνησία Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία προσχώρησε πιθανόν τό 1935, ὑπό τόν Ἐπίσκοπο Βρεσθένης Ματθαῖο Α’. (Ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἀνδρέας στόν ἐπικήδειο λόγο του ἀνέφερε, ὅτι νέος ἀκόμη κληρικός, γνώρισε τό 1943 τόν π. Παΐσιο σέ πρεσβυτική ἤδη ἡλικία). Ὡς Ἱερομόναχος ἔχει ὑπογράψει σημαντικά ἔγγραφα τοῦ Ἀγῶνος τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀρχιμανδρίτης χειροθετήθηκε τό 1959 ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Ἀγαθάγγελο.
Διετέλεσε ἐπί σειρά δεκαετιῶν ἐφημέριος τοῦ Ἱ. Ν. Τιμίου Προδρόμου Περιστερίου, τόν ὁποῖο ἀνεκαίνισε ἐκ βάθρων τό 1969.
Πρός τό τέλος τῆς ζωῆς του φιλοξενήθηκε γηροκομούμενος στήν Ἱ. Μονή Μεταμ. Σωτῆρος Κουβαρᾶ, ὅπου καί κοιμήθηκε εἰρηνικά τήν 15. 1. 1984, σέ ἡλικία 94 ἐτῶν. Ἐνταφιάστηκε στό Κοιμητήριο τῆς Ἱ. Μονῆς Μεταμορφώσεως, χοροστατοῦντος τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἀνδρέου, βοηθουμένου ὑπό τοῦ Καθηγουμένου τῆς Μονῆς Ἐπισκόπου Βρεσθένης κ. Λαζάρου καί 8 Ἱερέων καί Διακόνων. Τόν ἐπικήδειο λόγο ἐκφώνησε ὁ Μακαριώτατος.

Τοῦ ἀοιδήμου Ἀρχιμανδρίτου ΠΑΪΣΙΟΥ εἴη αἰωνία ἡ μνήμη