Ἱερομόναχος ΠΑΪΣΙΟΣ ΡΟΥΣΚΑΣ (+ 1982)

Κατά κόσμον Ἰωάννης Ρούσκας, γεννήθηκε τό 1895 στήν Καστανιά Φθιώτιδος. Ὑπηρέτησε σάν στρατιώτης κατά τήν Μικρασιατική ἐκστρατεία καί καταστροφή καί σάν φύλακας στίς φυλακές Κερκύρας καί Κασσάνδρας.
Τό 1933 μετέβη στό Ἅγιο Ὄρος σάν προσκυνητής καί γνωρίστηκε μέ τούς Ζηλωτές Πατέρες, ἀπό τούς ὁποίους διαφωτίστηκε γιά τά θέματα τῆς πίστεως καί τό ἡμερολογιακό ζήτημα καί προσχώρησε στή Γνησία Ὀρθοδοξία. Τό 1937 γνωρίστηκε μέ τόν ἀρχιμ. Μηνᾶ Βρεττό, ἀπό τόν ὁποῖο ἔγινε μοναχός τό 1939, στόν Ἱ. Ν. ἁγ. Σπυρίδωνος Λαμίας. Ἀπό τούς πρώτους μοναχούς τῆς Ἱ. Μονῆς ἁγ. Ἄννης Λυγαριᾶς, τήν ὁποία ἵδρυσε ὁ ἀρχιμ. Μηνᾶς τό 1943, ἔζησε στή μονή μέ ἀπόλυτη ὑπακοή καί αὐταπάρνηση, μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του.
Τό 1948, προτάθηκε ἀπό τόν Γέροντά του ἀρχιμ. Μηνᾶ καί χειροτονήθηκε Διάκονος (5. 9. 1948) καί Πρεσβύτερος (14. 9. 1948), ἀπό τόν Ἐπίσκοπο Τριμυθοῦντος Σπυρίδωνα, μέ εὐλογία τοῦ Ὁμολογητοῦ Ἐπισκόπου Βρεσθένης ἁγ. Ματθαίου Α’.
Κατά τήν διάρκεια τῆς ἱερατείας του γνώρισε πολλούς πειρασμούς, ἰδίως κατά τήν περίοδο τοῦ διωγμοῦ τοῦ καινοτόμου Μητροπ. Φθιώτιδος Ἀμβροσίου (1951 – 1954). Τόν Φεβρουάριο τοῦ 1952 συνελήφθη καί ἀποσχηματίστηκε μαζί μέ τά λοιπά μέλη τῆς ἀδελφότητας, στά Γραφεῖα τῆς νεοημ. Μητροπόλεως, στή Λαμία. Ἔκτοτε καί μέχρι τό τέλος τοῦ διωγμοῦ ἐξυπηρέτησε τίς ἀνάγκες τῶν πιστῶν λειτουργῶντας νύκτα καί κρυφά. Μετά τόν διωγμό καί μέχρι τό 1961 ἐφημέρευσε στόν Ἱ. Ν. Τιμίου Προδρόμου Λαμίας καί στή συνέχεια καί μέχρι τό 1979, ὁπότε σταμάτησε νά ἱερουργεῖ λόγῳ γήρατος, στήν Ἱ. Μ. ἁγ. Ἄννης.
Κοιμήθηκε πλήρης ἡμερῶν, σέ ἡλικία 87 ἐτῶν, τήν Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων, 31η Μαΐου 1982. Τῆς κηδείας του προέστη ὁ Σεβ. Μητροπ. Φθιώτιδος Θεοδόσιος - ὁ ὁποῖος καί ἐκφώνησε τόν ἐπικήδειο - συμπαραστατούμενος ἀπό κληρικούς ἀδελφούς τῆς μονῆς. Ἐνταφιάστηκε στό κοιμητήριο τῆς μονῆς.

Τοῦ ἀοιδήμου Ἱερομονάχου ΠΑΪΣΙΟΥ εἴη Αἰωνία ἡ Μνήμη