Μητροπολίτης Θηβῶν καί Λεβαδείας ΙΩΑΝΝΗΣ (+ 1964)

Κατά κόσμον Χαράλαμπος Μπαλτσάκης, γεννήθηκε τό 1908 στή Φτέρη Σπερχειάδος, στήν εὐλαβέστατη οἰκογένεια τοῦ Εὐαγγέλου καί τῆς Σταυρούλας Μπαλτσάκη, οἱ ὁποῖοι ἀκούοντες τόν λόγο τοῦ Κυρίου, «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι», ἀσπάσθηκαν τόν μοναχικό βίο μαζί μέ πέντε ἀπό τά ἕξη παιδιά τους καί οἱ μέν ἄνδρες μόνασαν στήν Ἱ. Μ. Μεταμ. Σωτῆρος Κουβαρᾶ (ὁ πατέρας Εὐάγγελος ὡς μοναχός Εὐθύμιος καί οἱ γιοί του Βασίλειος ὡς μοναχός Ἰσαάκιος, Χαράλαμπος ὡς μοναχός Ἰωάννης – ἔπειτα Μητροπ. Θηβῶν καί Λεβαδείας, Ἰωάννης ὡς μοναχός Βησσαρίων – ἔπειτα Μητροπ. Τρίκκης καί Σταγῶν, Δημήτριος ὡς μοναχός Φίλιππος Ἁγιορείτης καί Ἀθανάσιος ὡς Ἀβράμιος - ἔπειτα Ἱερομόναχος) καί ἡ μητέρα Εὐαγγελία στήν Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας ὡς μοναχή Σοφία.

Ἀριστερά: Ὁ μακαριστός Μητροπ. Θηβῶν καί Λεβαδείας Ἰωάννης (ἀριστερά) μετά τοῦ κατά σάρκα ἀδελφοῦ του, ἐπίσης μακαριστοῦ Μητροπ. Τρίκκης καί Σταγῶν Βησσαρίωνος (+ 1977). Δεξιά: Ἀπό τόν Ἑσπερινό τῆς Ἀγάπης τοῦ ἔτους 1962 στήν Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας. Διακρίνονται ἀπό ἀριστερά πρός τά δεξιά οἱ Σεβ. Ἀρχιερεῖς: Θεσσαλονίκης Δημήτριος, Πατρῶν Ἀνδρέας, Τρίκκης Βησσαρίων, Θηβῶν Ἰωάννης καί Βρεσθένης Ματθαῖος Β'.

Ὁ ἔπειτα Ἐπίσκοπος Ἰωάννης διακρίθηκε στή μονή τῆς μετανοίας του γιά τήν ταπείνωσή του, τήν ὁλοπρόθυμο ὑπακοή, τήν πνευματικότητα καί τήν ἀσκητικότητα. Γιά τόν λόγο αὐτό τό ἔτος 1947 δέχθηκε τήν Ἱερωσύνη διά τῶν τιμίων χειρῶν τοῦ ἁγίου Γέροντός του Ἐπισκόπου Βρεσθένης Ματθαίου Α’ (ἔπειτα Ἀρχιεπισκόπου, + 1950).
Τό ἔτος 1952, κατά τήν ἀνασυγκρότηση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὁ Ἱερομ. Ἰωάννης μετά ἀπό 5ετῆ ἱερατική διακονία καί ἐφημερία σέ πολλές ἀνά τήν Ἑλλάδα ἐνορίες, ἐξελέγη Μητροπ. Θηβῶν καί Λεβαδείας καί χειροτονήθηκε τήν 3η Μαΐου τοῦ ἰδίου ἔτους ἀπό τόν τότε Πρόεδρο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Μητροπ. Θεσσαλονίκης Δημήτριο κ. ἄ. Ἀρχιερεῖς.
Ποίμανε τήν ἐπαρχία του (ν. Βοιωτίας) μέ ἕδρα τόν ἱστορικό ναό τῶν Ἁγίων Ταξιαρχῶν Θηβῶν, ἱερουργῶν, κηρύττων, ἐξομολογῶν καί κατηχῶν διαρκῶς τό ποίμνιό του. Εἰρηνικώτατος καί εὐσεβέστατος, ὑπέμεινε τά πάντα χάριν τοῦ ποιμνίου του, ἀντιμετώπιζε μέ ὑπομονή τίς θλίψεις καί τούς πειρασμούς προσηλωμένος στήν προσευχή, τήν νηστεία καί τήν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν ἔργων τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.
Κοιμήθηκε εἰρηνικά τήν Ε’ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, 6η Ἀπριλίου 1964 καί ἐνταφιάστηκε στό Κοιμητήριο τῶν Ἀρχιερέων τῆς Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας, ὅπου τό Παρεκκλήσιο τοῦ ἁγ. Μοδέστου. Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία τελέστηκε στήν Ἱ. Μ. Παναγίας προεξάρχοντος τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀγαθαγγέλου, συμπαραστατουμένου ὑπό τῶν Σεβ. Ἀρχιερέων Πατρῶν Ἀνδρέου, Κορινθίας Καλλίστου, Τρίκκης Βησσαρίωνος καί Ἀττικῆς Μελετίου καί 21 Ἱερέων καί Διακόνων. Τόν ἐπιτάφιο λόγο ἐξεφώνησε ὁ Πρωτοσύγκελλος Πρωθιερεύς Εὐγένιος Τόμπρος.

Τοῦ ἀοιδήμου Ἐπισκόπου ΙΩΑΝΝΟΥ εἴη Αἰωνία ἡ Μνήμη