Γερόντισσα ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ (+ 1981)
Καθηγουμένη τῆς Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας Ἀττικῆς

Κατά κόσμον Εἰρήνη Μενδρινοῦ, γεννήθηκε τό 1898 στήν Ἔξω Γωνιά Σαντορίνης. Ὅταν ἔμεινε ὀρφανή γονέων μετέβη στήν Ἀθήνα, ὅπου σέ ἡλικία μόλις 17 ἐτῶν συνέλαβε τήν ἰδέα τῆς μοναχικῆς ἀφιερώσεως. Στόν θεάρεστο αὐτό πόθο της βρῆκε συναντιλήπτορα τήν Μαρίνα Σουλακιώτου καί ἄλλες εὐσεβεῖς νέες πού εἶχαν τεθεῖ κάτω ἀπό τήν πνευματική πατρότητα τοῦ Ἁγιορείτου Ἱερομονάχου Ματθαίου Καρπαθάκη (ἔπειτα Ἐπισκόπου Γ.Ο.Χ. Βρεσθένης καί Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, + 1950), ὁ ὁποῖος ἀπό τό 1917 ἦταν ἐφημέριος τοῦ Σιμωνοπετρίτικου Μετοχίου τῆς Ἀναλήψεως Βύρωνος.
Ὅταν μετά τήν εἰσαγωγή τοῦ Νέου Ἡμερολογίου (1924), ὁ Ἱερομ. Ματθαῖος ἦρθε στήν Ἀθήνα γιά τήν ἐνίσχυση τοῦ Ἀγῶνος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν (1926), ἔθεσε σάν πρωταρχικό του σκοπό τήν ἵδρυση μονῆς. Τότε ἡ φροντίδα γιά τήν ἀνεύρεση τοῦ κατάλληλου τόπου ἀνατέθηκε στή δόκιμη Εἰρήνη Μενδρινοῦ, ἡ ὁποία μετά ἀπό ἔρευνα πολλῶν τοποθεσιῶν κατέλειξε στήν Κακιά Θάλασσα τῆς Κερατέας, ὅπου καί ἱδρύθηκε ἡ Ἱ. Μονή Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης (1927).
Ἀπό τά ἱδρυτικά μέλη τῆς μονῆς (δεύτερη μεταξύ τῶν ἑπτά πρώτων ἀδελφῶν καί οἰκονόμος), κατέβαλε κόπους καί μόχθους ἀπερίγραπτους καί ἀγωνίστηκε ὑπεράνθρωπα μέ ὁρατούς καί ἀοράτους ἐχθρούς. Μέσα στό διωγμό τῆς Νεοημ. Ἐκκλησίας καί στή δύνη τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τῆς Κατοχῆς καί τοῦ Ἐμφυλίου, μέ ἀνύπαρκτα οἰκονομικά μέσα, ἀλλά μέ πίστη στό Θεό καί ὑπακοή στόν πνευματικό της πατέρα ἅγ. Ματθαῖο, πέτυχε τήν ἵδρυση καί ἀνέγερση τῆς μεγαλύτερης στό σύγχρονο κόσμο μονῆς (κατά τήν περίοδο τοῦ Πολέμου εἶχε 400 μοναχές!).
Εἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι κατά τήν Γερμανική Κατοχή, ἐνῶ ἦταν στή Μακεδονία γιά νά ἐξασφαλίσει τά πρός τό ζῆν τῆς ἀδελφότητας καί τῶν 140 οἰκογενειῶν πού συντηροῦσε (70 στήν Ἀθήνα καί ἄλλων 70 στήν Κερατέα), ἐπειδή δεν ὑπῆρχαν συγκοινωνίες, ἦρθε ἀπό τήν Μακεδονία στό μοναστήρι πεζῆ!
Μετά τήν ἐκδημία τῆς α’ Ἡγουμένης τῆς Μονῆς, τῆς μαρτυρικῆς Γεροντίσσης Μαριάμ (ἀπεβίωσε στίς Φυλακές Ἀβέρωφ τό 1953), ἀνέλαβε τήν ἡγουμενεία τῆς Μονῆς. Χειροθετήθηκε τήν 21η Νοεμβρίου 1955 ἀπό τόν πνευματικό προϊστάμενο τῆς Μονῆς Σεβ. Μητροπ. Πατρῶν Ἀνδρέα.
Ἐπί τῶν ἡμερῶν της ὁλοκληρώθηκε ἡ ἀνέγερση τοῦ Ναοῦ τῆς Ζωοδ. Πηγῆς καί βελτιώθηκαν οἱ κτηριακές ἐγκαταστάσεις τῆς μονῆς, ὅμως τό μεγαλύτερο ἔργο της ἦταν ἡ ἀνέγερση τοῦ μεγαλοπρεπεστάτου Καθολικοῦ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου καί τοῦ κάτωθεν αὐτοῦ 5ορόφου κτηριακοῦ συγκροτήματος. Τό 1977 εὐτύχησε νά ἑωρτάσει τήν 50ετηρίδα ἀπό τῆς ἱδρύσεως τῆς Μονῆς καί τό 1980 τήν 50ετηρίδα ἀπό τῆς κοιμήσεως τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ματθαίου Α’.
Κοιμήθηκε εἰρηνικά, μετά ἀπό πολύχρονη ἀσθένεια τήν ὁποία ἀντιμετώπισε μέ ὑπομονή καί ἀξιοπρέπεια. Κατά τήν κοίμησή της κατέλειπε ἀδελφότητα 250 μοναζουσῶν! Ἐνταφιάστηκε στή μονή της, προεξάρχοντος τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, συμπαραστατουμένου ὑπό τῶν Σεβ. Ἀρχιερέων Ἀττικῆς Ματθαίου, Πειραιῶς Νικολάου, Βρεσθένης Λαζάρου, Ἀργολίδος Παχωμίου καί Φθιώτιδος Θεοδοσίου καί 15 Ἱερέων καί Διακόνων. Ἐπικηδείους λόγους ἐκφώνησαν ὁ Μακαριώτατος καί ὁ Θεολόγος Ἐλευθέριος Γκουτζίδης.

Τῆς ἀοιδήμου Γεροντίσσης ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ εἴη αἰωνία ἡ μνήμη