Μητροπολίτης Τρίκκης καί Σταγῶν ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ (+ 1977)

Κατά κόσμον Ἰωάννης Μπαλτσάκης, γεννήθηκε τό 1913 στή Φτέρη Σπερχειάδος, στήν εὐλαβέστατη οἰκογένεια τοῦ Εὐαγγέλου καί τῆς Σταυρούλας Μπαλτσάκη.
Μετά τά ἐγκύκλια γράμματα ἀσπάσθηκε σέ ἡλικία 26 ἐτῶν, ἐντασσόμενος στήν ὑπό τόν ἅγ. Ματθαῖο Α’ Ἐπίσκοπο Βρεσθένης Ἱ. Μ. Μεταμ. Σωτῆρος Κουβαρᾶ. Ἡ ἀπόφασή του αὐτή ἔγινε παράδειγμα πρός μίμηση στήν οἰκογένειά του. Οἱ γονεῖς καί τά ἀδέλφια του ἀκούοντες τόν λόγο τοῦ Κυρίου, «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι», ἀσπάσθηκαν καί αὐτοί τόν μοναχικό βίο. Οἱ μέν ἄνδρες μόνασαν στήν Ἱ. Μ. Μεταμ. Σωτῆρος Κουβαρᾶ (ὁ πατέρας Εὐάγγελος ὡς μοναχός Εὐθύμιος καί οἱ γιοί του Βασίλειος ὡς μοναχός Ἰσαάκιος, Χαράλαμπος ὡς μοναχός Ἰωάννης – ἔπειτα Μητροπ. Θηβῶν καί Λεβαδείας, Δημήτριος ὡς μοναχός Φίλιππος Ἁγιορείτης καί Ἀθανάσιος ὡς Ἀβράμιος - ἔπειτα Ἱερομόναχος) καί ἡ μητέρα Εὐαγγελία στήν Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας ὡς μοναχή Σοφία.
Στή μονή ἐπέδειξε ζῆλο καί προθυμία στά μοναχικά καθήκοντα. Ἔτσι τήν 24. 12. 1939 χειροθετήθηκε Ρασοφόρος, τήν 15. 2. 1941 χειροτονήθηκε Διάκονος καί τήν 5. 5. 1941 Πρεσβύτερος ἀπό τόν Γέροντά του Ἐπίσκοπο Ματθαῖο. Κατά τήν μεγαλοσχημία του ὀνομάσθηκε Βασίλειος.
Ὡς Ἱερεύς ἐργάστηκε ἀκάματα σέ πολλές ἐνορίες καί φορές φυλακίστηκε καί ἀποσχηματίστηκε γιά τήν γνησιότητα τῆς Πίστεως. Τό 1952, κατά τήν ἀνασυγκρότηση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ψηφίσθηκε καί χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Τρίκκης καί Σταγῶν (στή φωτογραφία μέ τόν αὐτάδελφό του μακαριστό Ἐπίσκοπο Θηβῶν καί Λεβαδείας Ἰωάννη, διακρινόμενο ἀριστερά). Ποίμανε τήν ἐπαρχία του μέ ἕδρα τόν ἱστορικό ναό τῆς ἁγ. Σοφίας Τρικάλων. Γιά τήν διαμονή του ἵδρυσε δύο ἡσυχαστήρια, ἕνα στό Αἰγάλεω Ἀθηνῶν (πρός τιμήν τῆς Παναγίας Γοργοϋπηκόου) καί ἕνα ἄλλο στήν Πηγή Τρικάλων (πρός τιμήν τῆς Καταθέσεως τῆς Τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου), στά ὁποῖα ἐγκατέστησε μικρή γυναικεία συνοδεία.
Κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 1977, σέ ἡλικία μόλις 64 ἐτῶν, καμφείς ἀπό τίς πολλές σωματικές ἀσθένειες πού τόν ταλαιπωροῦσαν, νοσηλευόμενος στό Θεαρευτήριο «Εὐαγγελισμός». Ἡ κηδεία του ἐψάλη στήν Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας, προεξάρχοντος τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, συμπαραστατουμένου ὑπό τόν Σεβ. Ἀρχιερέων Ἀττικῆς Ματθαίου, Πειραιῶς Νικολάου, Βρεσθένης Λαζάρου, Ἀργολίδος Παχωμίου, Φθιώτιδος Θεοδοσίου καί Κοζάνης Τίτου καί ἀπό 20 Ἱερεῖς καί Διακόνους. Ἐνταφιάστηκε στό κοιμητήριο τῶν Ἀρχιερέων, στό Παρεκκλήσιο τοῦ ἁγ. Μοδέστου.

Ἀριστερά: 1975, Ἱ. Ν. Εὐαγγελιστρίας Λαρίσης. Ἀπό ἀριστερά πρός τά δεξιά διακρίνονται: Ὁ Ἱερομ. Παῦλος Καραγκούνης, ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἀνδρέας, ὁ Σεβ. Τρίκκης κ. Βησσαρίων καί ὁ Ἱερομ. Θωμᾶς Γκαραγκούνης. Δεξιά: Ἑσπερινός τῆς Ἀγάπης τοῦ ἔτους 1962 στήν Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας. ἀπό ἀριστερά πρός τά δεξιά διακρίνονται οἱ Σεβ. Ἀρχιερεῖς Πατρῶν κ. Ἀνδρέας, Τρίκκης κ. Βησσαρίων, Θηβῶν κ. Ἰωάννης καί Ἀττικῆς κ. Μελέτιος.

Τοῦ ἀοιδήμου Μητροπολίτου ΒΗΣΣΑΡΙΩΝΟΣ εἴη Αἰωνία ἡ Μνήμη