Μητροπολίτης Κρήτης ΕΥΜΕΝΙΟΣ (+ 1981)
Κατά κόσμον Ἐμμανουήλ Σηφάκης, γεννήθηκε τό 1909 στήν Ἁγία Βαρβάρα Ἡρακλείου Κρήτης, ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς, τόν Γεώργιο καί τήν Χρυσούλα. Μετά τίς ἐγκύκλιες καί γυμνασιακές σπουδές ἀσχολήθηκε στήν ἰδιαιτέρα του πατρίδα μέ τό ἐπάγγελμα τοῦ ὑποδηματοποιοῦ. 
Ἀπό τήν νεανική του ἡλικία ἦταν ζηλωτής τῶν πατρών παραδόσεων καί γι’ αὐτό μαζί μέ τήν οἰκπογένειά του δέν δέχθηκεν τήν ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου, ἀλλά ἔμειναν πιστοί στήν Γνησία Ὀρθοδοξία.
Τό 1946 ἀσπάσθηκε τόν μοναχικό βίο, ἐντασσόμενος στήν Ἱ. Μ. Μεταμ. Σωτῆρος Κουβαρᾶ Ἀττικῆς, ὑπό τόν συμπατριώτη του ἅγ. Ματθαῖο Ἐπίσκοπο Βρεσθένης (+ 1950). Τήν 20. 10. 1946 χειροτονήθηκε Διάκονος καί στή συνέχεια Πρεσβύτερος ἀπό τόν Γέροντά του ἐπ. Ματθαῖο. Τό 1949 ἐστάλη στήν Κρήτη, γιά τήν ἐξυπηρέτηση τῶν ἐκεῖ ἀγωνιζομένων Γνησίων Ὀρθοδόξων.
Ἦταν ὁ πρῶτος Κρητικῆς καταγωγῆς κληρικός πού χειροτονήθηκε μετά τήν ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου (1924). Μέχρι καί τῆς μακαρίας κοιμήσεώς του ὑπῆρξε ὁ ἱεραπόστολος, ὁ Ἱερεύς, ὁ Διάκονος, ὁ πρόμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας στήν Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Μεγαλονήσου, ὅπου διακρίθηκε γιά τόν ζῆλο καί τήν προθυμία.
Γιά τόν ζῆλο του ὑπέρ τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας καί τήν προθυμία του στήν ἐξυπηρέτηση τῶν διωκομένων πιστῶν διώχθηκε μέ πολλή μανία ἀπό τούς καινοτόμους Ἀρχιερεῖς καί ἰδίως τόν Μητροπολίτη Κρήτης Εὐγένιο Ψαλιδάκη, ἀπό τό 1949 πού διορίσθηκε ἐφημέριος στήν Κρήτη, μέχρι καί τήν δεκαετία τοῦ ’60, ὁπότε ἀναγκάστηκε νά αὐτοεξοριστεῖ στήν ἡπειρωτική Ἑλλάδα. Μεταξύ ἄλλων:
Στή γενέτειρά του Ἁγία Βαρβάρα ἔκτισε μέ πολλούς κόπους τόν Ἱ. Ν. τῶν Ἁγίων Πάντων, τόν ὁποῖο ὅμως κατέλαβε μέ τήν βία ὁ Μητροπ. Εὐγένιος καί τόν ἐγκαινίασε μέ τήν προστασία τῶν… πολυβόλων τῆς Χωροφυλακῆς!
Σύρθηκε στά Δικαστήρια 11 φορές, μέ τήν κατηγορία τῆς «ἀντιποιήσεως ἀρχῆς»!
Φυλακίσθηκε καί ἔμεινε 8 χρόνια περιορισμένος σωματικά στήν κατοικία του!
Τήν Μεγάλη Παρασκευή τοῦ 1956, τόν συνέλαβαν στόν Ἱ. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Ρεθύμνου, μέ ἐντολή τοῦ καινοτόμου Ἐπισκόπου Ἀθανασίου, μαζί μέ τό «τεκμήριο» τοῦ «ἐγκλήματός» του, τόν Ἐπιτάφιο!!! Τελικά, τόν μέν π. Εὐμένιο ἔκλεισαν στό κρατητήριο, τόν δέ Ἐπιτάφιο φύλαξαν στό Ἀστυνομικό Τμῆμα καί τελικά τόν κατέστρεψαν!!! (ὅπως καταθέτει μεταξύ ἄλλων μαρτύρων καί ἡ κ. Εὐαγγελία Τσανιδάκη ἀπό τόν Κάτω Πόρο Ρεθύμνης).
Ὁ π. Εὐμένιος ἱερουργοῦσε κυρίως στό προσκύνημα τῆς Παναγίας τῆς Ἁλμυρῆς, ἀρκετές φορές ὅμως καί σέ διάφορα ἐξωκκλήσια, γιά τήν καλύτερη ἐξυπηρέτηση τῶν Ὀρθοδόξων. Κάποτε στήν περιοχή τοῦ Ρεθύμνου, μέ τόν Ἱ. Ναό τῶν ἁγ. Ἀναργύρων σφραγισμένο, ἡγήθηκε μιᾶς κοπιαστικῆς πορείας 300 περίπου πιστῶν (μεταξύ αὐτῶν γερόντων, γυναικῶν καί παιδιῶν), πρός τήν κορυφή τοῦ Ψηλορείτη (ὑψόμετρο 2. 456 μ.), ὅπου ἀρχαῖο ἐκκλησίδιο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, γιά νά λειτουργήσει ἐκεῖ. Ἐνῶ ὁ Ὄρθρος εἶχε ἀρχίσει, κατέφθασαν κληρικοί ἀπό τήν Μονή Ἀρκαδίου καί τοῦ ζήτησαν νά γύγει, διότι «τέτοιες ἐντολές εἶχαν ἀπό τόν Δεσπότη» (τόν Ρεθύμνης Ν.Ε. Ἀθανάσιο). Ὁ π. Εὐμένιος μέ δάκρυα τούς ζήτησε νά τόν ἀφήσουν νά λειτουργήσει γιά νά κοινωνήσουν οἱ Χριστιανοί καί μετά νά τούς ἀκολουθήσει στό Ρέθυμνο γιά νά συλληφθεῖ, ἀλλά ἐκεῖνοι ἐπέμεναν νά φύγει. Ταλαιπωρημένος ὁ ἡρωϊκός Ἱερομόναχος ξεκίνησε μέ τούς πιστούς γιά τήν Ἁλμυρή, ὅμως στό χωριό Κουροῦτες ἔπεσε ἀπό τήν κούραση καί κάποιοι χωρικοί φιλοτιμήθηκαν καί ἐξοικονόμησαν ἕνα ζῶο. Οἱ πιστοί, τελικά, κοινώνησαν στό προσκύνημα τῆς Ἁλμυρῆς, νηστικοί καί ταλαιπωρημένοι μετά ἀπό πορεία ἑνός ἡμερονυκτίου!
Ὅταν ἦταν δυνατόν νά τελεσθεῖ κάπου Θεία Λειτουργία, οἱ πιστοί ἀξιοποιοῦσαν τήν εὐκαιρία γιά νά τελέσουν Μυστήρια Γάμου καί Βαπτίσεως. Κάποτε στήν Ἁλμυρή, κατά τήν διάρκεια μιᾶς ὁλονυκτίας ἔγιναν οἱ βαπτίσεις 26 παιδιῶν! Ἄλλοτε, στήν περιοχή τῶν Ἁγίων Δέκα, σέ πρωϊνή Λειτουργία, οἱ ἄρτοι «διαβάστηκαν ἔξω ἀπό τήν ἐκκλησία, διότι οἱ Χριστιανοί εἶχαν φέρει… 1. 500 ἀρτοκλασίες»!
Ἀκόμη καί μετά τό τέλος τῶν διωγμῶν, ὁ μακαριστός Ἱεράρχης λειτουργοῦσε κρυφά, «διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων», σέ ἀπομακρυσμένα ἐξωκκλήσια. Λ.χ. στήν περιοχή τῶν Χανίων χρησιμοποιοῦσε τό ἰδιωτικό Παρεκκλήσιο τοῦ ἁγ. Γεωργίου στά Περιβόλια.
Στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ ’60 ὑποχρεώθηκε ἀπό τούς διωγμούς νά ἔρθει στήν ὑπειρωτική Ἑλλάδα. Ἀπό τότε καί μέχρι τῆς ἐκλογῆς του σέ Ἐπίσκοπο (1973), ὑπηρέτησε σάν ἐφημέριος τοῦ Ἱ.Ν. ἁγ. Κων/νου καί Ἑλένης Καπαρελίου Θηβῶν.
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, εἶχε γίνει κατ’ ἐπανάληψιν δέκτης τῆς ἐπιθυμίας – ψήφου τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος τῆς Κρήτης, διά τήν ἀνάδειξιν τοῦ Ἱερομονάχου Εὐμενίου σέ Ἐπίσκοπον. Ἡ πάγκοινη αὐτή ἐπιθυμία ὑλοποιήθηκε τό ἔτος 1973, κατά τήν ἀνασυγκρότηση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Ἡ χειροτονία του σέ Ἐπίσκοπο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κρήτης ἔγινε τήν 4ην Φεβρουαρίου 1973, στήν μονήν τῆς μετανοίας του καί στό Παρεκκλήσιον τῶν Ὁσίων 99 Πατέρων Κρήτης, ἀπό τόν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Ἀνδρέα.
Ὡς Ἐπίσκοπος ὁ Σεβ. Εὐμένιος, παρά τήν κακή του ὑγείαν καί τήν ἡλικίαν του, ἐργάσθηκε μέ αὐταπάρνηση, ἀξιοποιῶντας τήν σχετική ἐλευθερία τήν ὁποία ἀπελάμβαναν οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι τῆς Κρήτης, μετά τόν θάνατο τοῦ διώκτου τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας νεοημ. Ἀρχιεπισκόπου Εὐγενίου Ψαλιδάκη. Μέ πολλές θυσίες ἀνήγειρε τόν Ἱ. Ν. Ἁγίας Τριάδος Ἡρακλείου, τόν ὁποῖο ἐγκαινίασε τό 1980, συμπαραστατούμενος ἀπό τόν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπο Ἀνδρέα καί τόν Σεβ. Κοζάνης Τίτο. (Ὁ ναός αὐτός ἦταν ὁ πρῶτος Ὀρθόδοξος ναός πού ἐγκαινιάσθηκε στήν Κρήτην μετά τό Νεοημερολογιτικόν Σχίσμα τοῦ 1924. Ἀκόμη, ἐκείνη ἡ λαμπρή τελετή τῶν ἐγκαινίων, μέ τήν συμμετοχή τριῶν Ἀρχιερέων καί πεντάδος κληρικῶν, ἦταν ἡ πρώτη μεγάλη δημόσια ἐκκλησιαστική ἐκδήλωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ. Κρήτης, κατά τήν περίοδο τῶν 56 – τότε - ἐτῶν τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ).
Εὐτύχησε ἀκόμη νά ἴδει κληρικό τό πνευματικό του τέκνο Κων. Σελληνιωτάκη (Ἱερομόναχο Καλλίνικο, ὁ ὁποῖος τόν στήριξε στό γῆρας καί τήν ἀσθένειά του) καί τήν ἀνέγερση καί λειτουργία καί ἄλλων ναῶν (Τριῶν Ἱεραρχῶν - ἁγ. Νεκταρίου Μεγάλης Βρύσης, Ἁγίων Πάντων Ἄνω Ζαροῦ, ἁγ. Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου Κάτω Ζαροῦ, κ.ἄ.).
Κοιμήθηκε τήν 2α Δεκεμβρίου 1981, μετά ἀπό πολύμηνη ἀσθένεια – τήν ὁποία ὑπέμεινε μέ μεγάλη ὑπομονή καί καρτερία – καί κηδεύθηκε στή γενέτειράν του Ἁγία Βαρβάρα Ἡρακλείου, προεξάρχοντος τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου (ὁ ὁποῖος καί ἐξεφώνησε τόν ἐπικήδειο λόγο), συμπαραστατουμένου ἀπό τούς Σεβ. Ἀρχιερεῖς Ἀττικῆς Ματθαίου καί Πειραιῶς Νικολάου καί πεντάδος κληρικῶν. Ἐπικη
δείους λόγους ἐκφώνησαν ὁ Μακαριώτατος καί ὁ Σ
εβ. Πειραιῶς.
Ἀπό τήν νεανική του ἡλικία ἦταν ζηλωτής τῶν πατρών παραδόσεων καί γι’ αὐτό μαζί μέ τήν οἰκπογένειά του δέν δέχθηκεν τήν ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου, ἀλλά ἔμειναν πιστοί στήν Γνησία Ὀρθοδοξία.
Τό 1946 ἀσπάσθηκε τόν μοναχικό βίο, ἐντασσόμενος στήν Ἱ. Μ. Μεταμ. Σωτῆρος Κουβαρᾶ Ἀττικῆς, ὑπό τόν συμπατριώτη του ἅγ. Ματθαῖο Ἐπίσκοπο Βρεσθένης (+ 1950). Τήν 20. 10. 1946 χειροτονήθηκε Διάκονος καί στή συνέχεια Πρεσβύτερος ἀπό τόν Γέροντά του ἐπ. Ματθαῖο. Τό 1949 ἐστάλη στήν Κρήτη, γιά τήν ἐξυπηρέτηση τῶν ἐκεῖ ἀγωνιζομένων Γνησίων Ὀρθοδόξων.
Ἦταν ὁ πρῶτος Κρητικῆς καταγωγῆς κληρικός πού χειροτονήθηκε μετά τήν ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου (1924). Μέχρι καί τῆς μακαρίας κοιμήσεώς του ὑπῆρξε ὁ ἱεραπόστολος, ὁ Ἱερεύς, ὁ Διάκονος, ὁ πρόμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας στήν Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Μεγαλονήσου, ὅπου διακρίθηκε γιά τόν ζῆλο καί τήν προθυμία.
Γιά τόν ζῆλο του ὑπέρ τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας καί τήν προθυμία του στήν ἐξυπηρέτηση τῶν διωκομένων πιστῶν διώχθηκε μέ πολλή μανία ἀπό τούς καινοτόμους Ἀρχιερεῖς καί ἰδίως τόν Μητροπολίτη Κρήτης Εὐγένιο Ψαλιδάκη, ἀπό τό 1949 πού διορίσθηκε ἐφημέριος στήν Κρήτη, μέχρι καί τήν δεκαετία τοῦ ’60, ὁπότε ἀναγκάστηκε νά αὐτοεξοριστεῖ στήν ἡπειρωτική Ἑλλάδα. Μεταξύ ἄλλων:
Στή γενέτειρά του Ἁγία Βαρβάρα ἔκτισε μέ πολλούς κόπους τόν Ἱ. Ν. τῶν Ἁγίων Πάντων, τόν ὁποῖο ὅμως κατέλαβε μέ τήν βία ὁ Μητροπ. Εὐγένιος καί τόν ἐγκαινίασε μέ τήν προστασία τῶν… πολυβόλων τῆς Χωροφυλακῆς!
Σύρθηκε στά Δικαστήρια 11 φορές, μέ τήν κατηγορία τῆς «ἀντιποιήσεως ἀρχῆς»!
Φυλακίσθηκε καί ἔμεινε 8 χρόνια περιορισμένος σωματικά στήν κατοικία του!
Τήν Μεγάλη Παρασκευή τοῦ 1956, τόν συνέλαβαν στόν Ἱ. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Ρεθύμνου, μέ ἐντολή τοῦ καινοτόμου Ἐπισκόπου Ἀθανασίου, μαζί μέ τό «τεκμήριο» τοῦ «ἐγκλήματός» του, τόν Ἐπιτάφιο!!! Τελικά, τόν μέν π. Εὐμένιο ἔκλεισαν στό κρατητήριο, τόν δέ Ἐπιτάφιο φύλαξαν στό Ἀστυνομικό Τμῆμα καί τελικά τόν κατέστρεψαν!!! (ὅπως καταθέτει μεταξύ ἄλλων μαρτύρων καί ἡ κ. Εὐαγγελία Τσανιδάκη ἀπό τόν Κάτω Πόρο Ρεθύμνης).
Ὁ π. Εὐμένιος ἱερουργοῦσε κυρίως στό προσκύνημα τῆς Παναγίας τῆς Ἁλμυρῆς, ἀρκετές φορές ὅμως καί σέ διάφορα ἐξωκκλήσια, γιά τήν καλύτερη ἐξυπηρέτηση τῶν Ὀρθοδόξων. Κάποτε στήν περιοχή τοῦ Ρεθύμνου, μέ τόν Ἱ. Ναό τῶν ἁγ. Ἀναργύρων σφραγισμένο, ἡγήθηκε μιᾶς κοπιαστικῆς πορείας 300 περίπου πιστῶν (μεταξύ αὐτῶν γερόντων, γυναικῶν καί παιδιῶν), πρός τήν κορυφή τοῦ Ψηλορείτη (ὑψόμετρο 2. 456 μ.), ὅπου ἀρχαῖο ἐκκλησίδιο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, γιά νά λειτουργήσει ἐκεῖ. Ἐνῶ ὁ Ὄρθρος εἶχε ἀρχίσει, κατέφθασαν κληρικοί ἀπό τήν Μονή Ἀρκαδίου καί τοῦ ζήτησαν νά γύγει, διότι «τέτοιες ἐντολές εἶχαν ἀπό τόν Δεσπότη» (τόν Ρεθύμνης Ν.Ε. Ἀθανάσιο). Ὁ π. Εὐμένιος μέ δάκρυα τούς ζήτησε νά τόν ἀφήσουν νά λειτουργήσει γιά νά κοινωνήσουν οἱ Χριστιανοί καί μετά νά τούς ἀκολουθήσει στό Ρέθυμνο γιά νά συλληφθεῖ, ἀλλά ἐκεῖνοι ἐπέμεναν νά φύγει. Ταλαιπωρημένος ὁ ἡρωϊκός Ἱερομόναχος ξεκίνησε μέ τούς πιστούς γιά τήν Ἁλμυρή, ὅμως στό χωριό Κουροῦτες ἔπεσε ἀπό τήν κούραση καί κάποιοι χωρικοί φιλοτιμήθηκαν καί ἐξοικονόμησαν ἕνα ζῶο. Οἱ πιστοί, τελικά, κοινώνησαν στό προσκύνημα τῆς Ἁλμυρῆς, νηστικοί καί ταλαιπωρημένοι μετά ἀπό πορεία ἑνός ἡμερονυκτίου!
Ὅταν ἦταν δυνατόν νά τελεσθεῖ κάπου Θεία Λειτουργία, οἱ πιστοί ἀξιοποιοῦσαν τήν εὐκαιρία γιά νά τελέσουν Μυστήρια Γάμου καί Βαπτίσεως. Κάποτε στήν Ἁλμυρή, κατά τήν διάρκεια μιᾶς ὁλονυκτίας ἔγιναν οἱ βαπτίσεις 26 παιδιῶν! Ἄλλοτε, στήν περιοχή τῶν Ἁγίων Δέκα, σέ πρωϊνή Λειτουργία, οἱ ἄρτοι «διαβάστηκαν ἔξω ἀπό τήν ἐκκλησία, διότι οἱ Χριστιανοί εἶχαν φέρει… 1. 500 ἀρτοκλασίες»!
Ἀκόμη καί μετά τό τέλος τῶν διωγμῶν, ὁ μακαριστός Ἱεράρχης λειτουργοῦσε κρυφά, «διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων», σέ ἀπομακρυσμένα ἐξωκκλήσια. Λ.χ. στήν περιοχή τῶν Χανίων χρησιμοποιοῦσε τό ἰδιωτικό Παρεκκλήσιο τοῦ ἁγ. Γεωργίου στά Περιβόλια.
Στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ ’60 ὑποχρεώθηκε ἀπό τούς διωγμούς νά ἔρθει στήν ὑπειρωτική Ἑλλάδα. Ἀπό τότε καί μέχρι τῆς ἐκλογῆς του σέ Ἐπίσκοπο (1973), ὑπηρέτησε σάν ἐφημέριος τοῦ Ἱ.Ν. ἁγ. Κων/νου καί Ἑλένης Καπαρελίου Θηβῶν.
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, εἶχε γίνει κατ’ ἐπανάληψιν δέκτης τῆς ἐπιθυμίας – ψήφου τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος τῆς Κρήτης, διά τήν ἀνάδειξιν τοῦ Ἱερομονάχου Εὐμενίου σέ Ἐπίσκοπον. Ἡ πάγκοινη αὐτή ἐπιθυμία ὑλοποιήθηκε τό ἔτος 1973, κατά τήν ἀνασυγκρότηση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Ἡ χειροτονία του σέ Ἐπίσκοπο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κρήτης ἔγινε τήν 4ην Φεβρουαρίου 1973, στήν μονήν τῆς μετανοίας του καί στό Παρεκκλήσιον τῶν Ὁσίων 99 Πατέρων Κρήτης, ἀπό τόν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Ἀνδρέα.
Ὡς Ἐπίσκοπος ὁ Σεβ. Εὐμένιος, παρά τήν κακή του ὑγείαν καί τήν ἡλικίαν του, ἐργάσθηκε μέ αὐταπάρνηση, ἀξιοποιῶντας τήν σχετική ἐλευθερία τήν ὁποία ἀπελάμβαναν οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι τῆς Κρήτης, μετά τόν θάνατο τοῦ διώκτου τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας νεοημ. Ἀρχιεπισκόπου Εὐγενίου Ψαλιδάκη. Μέ πολλές θυσίες ἀνήγειρε τόν Ἱ. Ν. Ἁγίας Τριάδος Ἡρακλείου, τόν ὁποῖο ἐγκαινίασε τό 1980, συμπαραστατούμενος ἀπό τόν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπο Ἀνδρέα καί τόν Σεβ. Κοζάνης Τίτο. (Ὁ ναός αὐτός ἦταν ὁ πρῶτος Ὀρθόδοξος ναός πού ἐγκαινιάσθηκε στήν Κρήτην μετά τό Νεοημερολογιτικόν Σχίσμα τοῦ 1924. Ἀκόμη, ἐκείνη ἡ λαμπρή τελετή τῶν ἐγκαινίων, μέ τήν συμμετοχή τριῶν Ἀρχιερέων καί πεντάδος κληρικῶν, ἦταν ἡ πρώτη μεγάλη δημόσια ἐκκλησιαστική ἐκδήλωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ. Κρήτης, κατά τήν περίοδο τῶν 56 – τότε - ἐτῶν τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ).
Εὐτύχησε ἀκόμη νά ἴδει κληρικό τό πνευματικό του τέκνο Κων. Σελληνιωτάκη (Ἱερομόναχο Καλλίνικο, ὁ ὁποῖος τόν στήριξε στό γῆρας καί τήν ἀσθένειά του) καί τήν ἀνέγερση καί λειτουργία καί ἄλλων ναῶν (Τριῶν Ἱεραρχῶν - ἁγ. Νεκταρίου Μεγάλης Βρύσης, Ἁγίων Πάντων Ἄνω Ζαροῦ, ἁγ. Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου Κάτω Ζαροῦ, κ.ἄ.).
Κοιμήθηκε τήν 2α Δεκεμβρίου 1981, μετά ἀπό πολύμηνη ἀσθένεια – τήν ὁποία ὑπέμεινε μέ μεγάλη ὑπομονή καί καρτερία – καί κηδεύθηκε στή γενέτειράν του Ἁγία Βαρβάρα Ἡρακλείου, προεξάρχοντος τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου (ὁ ὁποῖος καί ἐξεφώνησε τόν ἐπικήδειο λόγο), συμπαραστατουμένου ἀπό τούς Σεβ. Ἀρχιερεῖς Ἀττικῆς Ματθαίου καί Πειραιῶς Νικολάου καί πεντάδος κληρικῶν. Ἐπικη
δείους λόγους ἐκφώνησαν ὁ Μακαριώτατος καί ὁ Σ
εβ. Πειραιῶς.Ἀριστερά: Ἀπό τό Ἱερατικό Συνέδριο τοῦ ἔτους 1980 στήν Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας. Ὁ Σεβ. Κρήτης κ. Εὐμένιος διακρίνεται τρίτος ἀπό δεξιά. Ἀριστερά: Ἀπό τήν χειροτονία τοῦ Σεβ. Κοζάνης κ. Τίτου (1973, Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας). Ἀπό ἀριστερά πρός τά δεξιά διακρίνονται ὁ Σεβ. Βρεσθένης κ. Λάζαρος, ὁ ἀρχιμ. Κάλλιστος Κατσούλης, ὁ Σεβ. Ἀττικῆς κ. Ματθαῖος, ὁ Σεβ. Κοζάνης κ. Τίτος, ὁ Σεβ. Κρήτης κ. Εὐμένιος καί ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἀνδρέας.
Τοῦ ἀοιδήμου Μητροπολίτου ΕΥΜΕΝΙΟΥ εἴη Αἰωνία ἡ Μνήμη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου